“Self-care is giving the world the best of you,
instead of what’s left of you.”
– Katie Reed
In deze onzekere tijd waarin we veel op ons bordje krijgen is het makkelijk om overweldigd te worden. Want hoe ga je om met alle emoties in combinatie met thuiswerken en thuisonderwijs terwijl je ook nog eens continu op elkaars lip zit?
Op zo’n moment als deze spelen er meerdere zaken een rol. Er is de onzekerheid, de angst voor wat misschien komen gaat met betrekking tot werk en gezondheid. Verlangens en verwachtingen die niet uitkomen. Ambities die niet kunnen worden waargemaakt. Overprikkeling van alle geluiden van je kinderen, geen moment voor jezelf, nieuw dagritme vinden en nieuwe taakverdelingen met de partner. En leuke uitjes en vakanties die nu niet door kunnen gaan. Teleurstellingen en verdriet. Met wellicht ook boosheid.
Dat is veel, heel veel.
Hoe zorg je dan dat je toch nog die leuke ouder bent die je graag wil zijn?
Allereerst door te erkennen dat je je voelt zoals je je nu voelt. Het is OK om je overweldigd te voelen. Het is OK om te voelen dat je graag controle wil, maar dat nu niet lukt. Hoe je je ook voelt, het is OK! Verzet tegen deze rollercoaster van emoties geeft alleen maar extra stress.
We zijn namelijk vaak gewend om in control te zijn, alle ballen hoog te houden. Totdat er iets tussendoor komt. Zoals het bekende gezegde luidt:
Life is happening while you are making other plans.
Dat is nu wel heel erg van toepassing. Dit erkennen geeft ruimte om te kijken wat er nu nodig is voor jou en je gezin. Wat we in tijden van onzekerheid namelijk vaak doen is extra hard werken en een strakke planning maken om de controle terug te krijgen. Maar die controle is een illusie. Een schijnzekerheid. Ook de scholen doen dit, door zo snel mogelijk alles te laten doorlopen en schema’s met huiswerk mee te geven. Wat helemaal OK is. Maar aan ons als ouder hier een balans in te vinden.
Daarvoor zullen we onze angsten moeten aankijken. De grootste angst die ik namelijk afgelopen tijd hoorde is de angst dat je kind achter gaat lopen. Maar hoe kan je kind achterlopen op zijn eigen ontwikkeling? Als je nu niet al het huiswerk afkrijgt en tijd besteedt aan andere dingen, betekent dit slechts dat je kind andere dingen aan het leren is. Deze periode is ook bij uitstek een periode om je kind voor te leven hoe je omgaat met deze onzekerheid.
Wat leef jij hierin voor? Mogen alle emoties er zijn? Van jezelf en van je kind?
En belangrijker nog. Wat doe jij om jezelf op te laden in deze tijden van sociale isolatie?
Ik ben zelf een extravert iemand die oplaadt van sociale contacten. Daarnaast heb ik ook echt best veel tijd voor mezelf nodig. Om helder te kunnen blijven nadenken. Bewust te worden van wat er in mij speelt. En om er volledig voor mijn kinderen te kunnen zijn. Zodat ik hen kan begeleiden in de emoties die er in hen spelen.
Hoe pak je dan deze ruimte in de hectiek van een vol huis vol met stuiterende kinderen?
Zelfzorg is essentieel in het zorgen voor de ander. Het is als het zuurstofmasker in het vliegtuig. Eerst moet je die bij jezelf opzetten alvorens je een ander kan helpen. Daarom is de quote hierboven zo treffend.
Ga voor jezelf dus na wat jij nodig hebt om op te laden. Dat hoeft helemaal niets groots te zijn. Toen de kinderen heel klein waren ging ik nog wel eens paar minuten op de toilet zitten om even mijn buikademhaling te volgen. Dat was pure noodzaak om contact met mezelf te houden.
Sporten is nog zoiets wat ik echt nodig heb. Gelukkig weet mijn man dat ik dan een leuker persoon ben, dus faciliteert hij mij daar graag in. Ook aan je kinderen kun je dit uitleggen. Hoe mooi als je zelfzorg voor leeft. In plaats van dat ik vanuit overprikkeling geïrriteerd of boos op hun gedrag reageer, benoem ik dan dat het even te veel is voor mij en dat ik heel even boven ga zitten. Of ik neem ze mee naar buiten of met sporten. Nu de jongste vier is en kan fietsen kan hij mee met hardlopen. Ideaal. En de oudste twee doen met mij mee met het sportcircuit in de tuin. Zijn zij ook meteen wat energie kwijt.
Wat heb jij nodig om weer energiek en helder te zijn? Is het even mediteren of yoga, een boek of blaadje lezen, bellen met een vriendin, wandeling in de natuur, sporten, koken of bakken, muziek luisteren of maken? Tip: meestal is dit geen social media ook al denken we soms van wel ????
En maak je hier ook tijd voor? Gun je jezelf dit? En hou je je er ook aan? Is het duidelijk voor je partner dat jij dit nodig hebt? Vaak zetten we onszelf namelijk op de laatste plek. En worden we vervolgens boos op de ander. Onbewust omdat we vinden dat we het niet waard zijn en daar dan bevestiging van zien. Omdat we willen dat die ander onze behoeften aanvoelt en ons die ruimte geeft. Maar zo werkt het niet. We zullen er zelf om moeten vragen.
Dus zelfs als je op dit moment nog gelooft dat er geen tijd en ruimte voor jouw behoeften is, en dit dus nog niet voor jezelf in roostert, doe het dan voor je kinderen. Doe het voor hun behoefte aan een evenwichtige ouder die voor leeft goed voor zichzelf te zorgen. En die van daaruit volledig in verbinding kan zijn met de kinderen en beschikbaar is om hun door deze heftige tijden te loodsen.
Take (self) care!
P.S. Wil je oefeningen voor bewustwording, meld je dan hier aan voor de gratis Bewust Ouderschap Online Course.
