December is natuurlijk normaal een heerlijke feestmaand. Maar met Corona loopt alles net weer anders. En kwam ik mezelf even heel hard tegen. Want ik heb normaal geen stress van de feestmaand. Maar nu merkte ik dat ik toch wel veel onrust in me had. Want wat bleek nou, ik was heel hard mijn best aan het doen om het ondanks de maatregelen voor de kinderen zo normaal mogelijk te houden. Dus wrong ik mij in allerlei bochten, hield tig opties open voor als het een of ander zou veranderen en wilde het graag allemaal zo goed mogelijk doen. Alles om maar te zorgen dat ze niet nog meer teleurstellingen zouden krijgen. Want door Corona komt Sint niet op school. Is het kerstdiner een kerstontbijt geworden, moet Sinterklaas met de familie opeens opgesplitst, zal dit voor kerst waarschijnlijk hetzelfde gelden, en spelen er nog wat impactvolle, persoonlijke zaken.
Gelukkig pik ik inmiddels steeds sneller de signalen van mijn lijf op. Ik was moe en verdrietig. En vanochtend realiseerde ik mij dat dit kwam omdat ik controle probeerde te houden. Wat normaal natuurlijk al eigenlijk een illusie is maar in corona sowieso onmogelijk. Terwijl ik mij bewust ben van hoe goed het is voor kinderen om te leren omgaan met teleurstellingen. Zie ook mijn eerdere blog hierover. Maar ja, dat betekent natuurlijk niet altijd dat je dit ook zo kan voelen. En kennelijk werd er dus iets diepers in mij getriggerd ?
Hoe kan je dan als ouder hiervan bewust worden? Wat mij heel erg helpt is toch even de rust nemen om stil te staan en te gaan voelen. Zoals gezegd kan ik tegenwoordig best goed naar mijn lichaam luisteren. Zo sliep ik onrustiger (ok, de volle maan hielp ook niet). Gingen mijn gedachten als een dolle en kreeg ik zelfs af en toe een zwaar hoofd ervan. Ik ging weer meer snaaien (al dat sinterklaas snoepgoed dan wel erg verleidelijk), en zat steeds maar weer op mijn telefoon te koekeloeren.
Voor iedereen zijn de signalen natuurlijk weer anders. Een ander krijgt buikpijn of hartkloppingen. Migraineaanvallen of juist geen eetlust. Dat is een ontdekkingsreis. Maar door stil te staan ga je uiteindelijk voelen wat er gebeurt. Hoe ongemakkelijk dat in eerste instantie in die spanning of onrust ook zal voelen.
Ik neem hier steevast dan ook ’s avonds de tijd voor. Zit ik als de kinderen in bed liggen heerlijk op mijn werkkamer in een stoeltje me af te sluiten voor de wereld (en alle eventuele to do’s) en voel ik wat er in mij leeft. Het kan natuurlijk ook best zijn dat jij als ochtendmens liever ’s ochtends even dat moment neemt. Maar neem dat moment. Voor mij is dat inmiddels zo’n gewoonte geworden dat ik gedurende de dag ook heel vaak even intunen en mezelf de vraag stel: How is my heart doing? Waardoor ik gelukkig steeds zie in welk onbewust overlevingspatroon ik ben gestapt. Wat een vrijheid om dat zo snel door te hebben en het weer los te kunnen laten. Ik kijk dan ook weer ontspannen uit naar de komende feestdagen! Ik hoop dat jullie dat ook lukt.
Veel plezier!
P.S. Mocht je nou wel stress ervaren, meld je dan hier aan voor de gratis Bewust Ouderschap Online Course. Of neem contact op voor een vrijblijvend gesprek.
