“The human capacity for burden is like bamboo – far more flexible than you’d ever believe at first glance.”
Jodi Picoult
Het is vakantie maar voor de meesten van ons waarschijnlijk een ander soort vakantie dan anders. Want we zitten opeens weer in een gedeeltelijke lockdown. Als ik voor mezelf spreek zijn de afgekondigde maatregelen eigenlijk strenger dan ik had verwacht. Waardoor het allemaal toch wat plotseling kwam. Met name voor wat betreft de impact op de kinderen. Ging er namelijk vanuit dat voor de kinderen alles wel zo veel mogelijk zou doorlopen. Maar ze mogen helaas geen hockeywedstrijden meer spelen. En de middelbare school van oudste gaat weer over op cohorten om de CO2 in de lokalen op niveau te houden. Maar de grootste teleurstelling was toch wel dat Oostenrijk opeens toch ook weer op oranje ging. Waardoor de jongens niet meer met hun skiteam op de gletsjer kunnen trainen deze week. Nou wil ik verder helemaal geen discussie over de maatregelen, dit blog gaat wat mij betreft meer over het omgaan met teleurstellingen. En de veerkracht die kinderen daarin kunnen laten zien. Mits ze daar goed in begeleid worden.
Want teleurstellingen horen helaas bij het leven. Maar het leert kinderen ook een bijzonder mooie eigenschap. Namelijk veerkracht. Als wij als ouders het verdriet van de teleurstelling niet weg poetsen maar erkennen, zie je dat een kind eigenlijk veel veerkrachtiger is dan wij vaak denken. Doordat wij als ouders vaak denken dat het kind er heel lang in zal blijven hangen, gaan we het verdriet proberen te temperen. Waardoor het kind zich niet gehoord voelt hierin. Met als gevolg dat het verdriet juist langer blijft hangen. En het kind het waarschijnlijk nog wat sterker aanzet om als nog die erkenning te krijgen. Maar dit vraagt van ons als ouders dat we bewust worden van onze eigen gevoelens hierover.
Voor wat betreft mijn kinderen gunde ik ze namelijk zo ontzettend die skitraining dat ik er zelf al tegenop zag ze te vertellen dat Oostenrijk oranje was geworden. Ik wilde daar dan ook een goed moment voor zoeken. En dat was eigenlijk niet die dinsdagavond waarop manlief niet thuis was en ik nog snel hun jongere broertje in bed moest krijgen alvorens een online ouderavond te hebben. Maar ja, de jongens keken zelf die avond de persconferentie van Rutte en toen werd er ook gezegd: reis niet af naar oranje gebied. Waardoor mijn oudste zelf al ging kijken naar de code van Oostenrijk. En dus tot conclusie kwam dat ze niet konden gaan. Middelste bleek veel verdrietiger dan oudste, want oudste had het kennelijk al beetje zien aankomen. Zo grappig dus ook hoe je het soms verkeerd kan inschatten hoe kinderen zullen reageren. Meestal is oudste namelijk meer van slag bij dit soort teleurstellingen en stapt middelste daar makkelijker overheen. Maar goed, ik had dus wel geteld 10 minuten om hen hier goed doorheen te helpen. Met het erkennen van het verdriet en de teleurstelling kwam er echter al vrij snel ruimte om de positieve kanten van thuisblijven te zien. Dat is veerkracht. Even huilen en dan ook van de andere situatie weer de plussen kunnen zien. Iedere keer toch weer het beste maken van de veranderde situatie.
Net als toen wij moesten concluderen dat we ons tussenjaar Barcelona moesten cancelen. Daar hebben we flink van gebaald. Maar zagen ook de mooie kanten van hier blijven. Zo heeft een situatie dus nooit alleen een positieve of een negatieve kant. Zoals Johan Cruijff al zei: elk nadeel heb z’n voordeel. Wat overigens niet betekent dat er niet eerst gerouwd moet worden om wat er niet door kan gaan. Of wat men verloren heeft.
En het betekent ook absoluut niet dat je je kind expres of bewust teleurstellingen gaat geven, door bijvoorbeeld nee te zeggen waar je eigenlijk prima ja had kunnen zeggen. Het leven geeft een kind echt al van zichzelf genoeg teleurstellingen. Ze daar in erkennen en helpen weer op te staan en door te gaan is goud waard.
P.S. Wil je meer leren over het begeleiden van je kind? Meld je dan hier aan voor de gratis Bewust Ouderschap Online Course.
