“How wonderful to go beyond wanting and fearing in your relationships. Love does not want or fear anything.”
– Eckhart Tolle
Vanuit onvoorwaardelijk ouderschap rijst de vraag of we ook onvoorwaardelijk kunnen houden van onze partner en andere relaties die we aangaan. Onvoorwaardelijk wordt namelijk vaak verward met al het gedrag goedkeuren. Onvoorwaardelijke liefde is echter iets wat voortvloeit als je volledig verantwoordelijkheid neemt voor je eigen gevoelens, gedachten en gedrag. Dan pas ben je namelijk in staat de ander te zien voor wie hij is. Zonder dat je je eigen angsten, verwachtingen, verlangens en pijn op die ander projecteert. En je slechts het door jouw gevormde beeld van die ander ziet.
Om dit te kunnen is bewustwording nodig. Bewustwording van wat er in jou geraakt wordt als die ander jouw behoeften niet vervuld. Vaak voelen we ons dan namelijk afgewezen, niet gezien of gehoord en eenzaam.
Dit gevoel van eenzaamheid en afwijzing ontstaat echter al heel vroeg in ons leven. De mate waarin wij goed gehecht zijn in onze eerste paar jaar bepaalt namelijk hoe wij in ons verdere leven in staat zijn relaties aan te gaan. Velen van ons hebben als baby aandacht gemist, we werden huilend in ons bedje gelaten en kregen niet het huid op huid contact waar we zo naar verlangden. Niet omdat onze ouders slechte mensen waren, het was helaas de tijdgeest waarin het normaal was om baby’s te laten huilen (want goed voor de longetjes) en ze na de bevalling in een ziekenhuisbedje werden gelegd in plaats van op de borst bij mama. Velen van ons hebben het dan ook gemist om echt gekoesterd te worden. Ook op latere leeftijd zijn onze gevoelens niet altijd veilig ontvangen/erkend in plaats daarvan werd het vaak afgewezen of ontkend.
In welke mate we dit ervaren hebben bepaalt zoals gezegd hoe we in ons verdere leven relaties aangaan. Durven we ons bijvoorbeeld kwetsbaar op te stellen en helemaal bloot te geven, zowel fysiek als emotioneel. Relaties zijn dan ook bij uitstek de mogelijkheid en uitnodiging om bewust te worden. Want ja het is heerlijk om op een berg in stilte te gaan mediteren, maar aangezien onze eerste afwijzing en pijn zich heeft voorgedaan in contact met anderen, zit daar ook de heling.
In relatie met de ander kun je keer op keer gaan voelen wat er in jou geraakt wordt. Wordt je bijvoorbeeld boos, verdrietig, angstig, gevoel alles alleen te moeten doen, etc. Het is allemaal een uitnodiging om deze overlevingsstrategieën te laten vallen en te gaan voelen. Voelen hoe spannend het is om kwetsbaar te zijn. Nu als volwassene zijn we namelijk niet meer afhankelijk van onze ouders voor overleving. Maar baby’s die niet geknuffeld worden gaan letterlijk dood. En deze angst hebben we allemaal gevoeld, maar zijn we ons meestal niet van bewust doordat we er allerlei overlevingsstrategieën overheen hebben geplakt. Die laagjes afpellen en verantwoordelijkheid nemen voor het pijnlijke gevoel wat je dan ervaart, daar zit de ingang naar bewustwording en heling.
Dan ontstaat er werkelijke, onvoorwaardelijke liefde. In de eerste plaats voor jezelf en daarmee ook voor je omgeving. Betekent dit dat je al het gedrag goedkeurt? Absoluut niet. Het verschil is dan dat je zonder oordeel over de ander vanuit een ik-boodschap je grens kunt aangeven. Bijvoorbeeld ik vind dit niet fijn. Maar de verwachting dat die ander je verlangens en behoeften vervuld valt dan weg. En daarmee ook de teleurstelling. Wat wel kan betekenen dat als je een sterk gemis voelt, een onvervulde behoefte, je deze wellicht op een andere manier gaat vervullen. Dit kan zijn door middel van het aangaan van andere vriendschappen of oppakken van bepaalde hobby’s maar kan ook dat het betekent dat jullie liefdevol uit elkaar gaan. Omdat blijkt dat jullie behoeften te veel verschillen. Maar als jullie beiden vanuit verantwoordelijkheid en onvoorwaardelijke liefde handelen, valt de angst om elkaar te verliezen weg. Waardoor jij en je partner vrij zijn het leven te leiden dat bij een ieder past. Dan loopt ieder zijn eigen pad, lopen jullie samen op en is het keer op keer kijken of jullie paden elkaar nog kruisen. De vanzelfsprekendheid van samen zijn valt hiermee weg, waardoor de liefde alleen maar meer kan stromen. Zolang we verstrengeld in elkaar zijn, elkaars overlevingsstrategieën voeden en angsten versterken dan is dit eigenlijk geen liefde maar meer een vorm van verzekering en ruilmiddel. Als jij van mij houdt, houd ik van jou. Zodra je van die ander kan houden zonder dat hij van jou houdt, dan is er onvoorwaardelijke liefde.
En om dit te kunnen zal je in de kern moeten voelen dat je veilig bent en durft te vertrouwen op het leven. Dat is waar die hechting in die vroege jaren zo belangrijk voor is. Dat je een basis vertrouwen voelt van ‘ik ben ok’, ‘ik ben liefde waard’. Maar niet getreurd, ook als je dit gemist hebt kun je dit jezelf alsnog geven.
Ik nodig je dan ook uit om zonder oordeel al je gevoelens te omarmen, zonder deze af te reageren of te ontkennen. Wat hierbij helpt is stilte, bijvoorbeeld door te gaan mediteren of je gedachten en gevoelens te gaan opschrijven. Hoe meer je dit oefent hoe meer je vanuit een staat van onvoorwaardelijke liefde voor jezelf contact kunt maken met de ander. En deze ook zonder oordeel en vanuit liefde kan zien.
Namasté
