“We don’t stop playing because we grow old;
we grow old because we stop playing”
– George Bernard Shaw
Na een heerlijk zonnige Koningsdag met allemaal spelletjes in de tuin, belandde ik gisteren moe en zwaar achter mijn bureau. Het donkere weer trok mij in een dip. En ik realiseerde mij dat ik het gevoel van spelen zo nodig heb om ook in mijn werk plezier te houden. Dat gevoel van spelen heb ik namelijk wel als ik buiten lekker kan sporten, liefst met de kinderen een parcours in de tuin of op een pump track mountainbiken. Of al helemaal op de skipiste. Skiën geeft mij het ultieme gevoel van spelen. En vrijheid! Want als ik mag spelen, dan ben ik niet bezig met of ik het wel goed doe. Dan is er geen faalangst of een innerlijke criticus. Dan is er puur de joy of being.
Vaak zie ik het leven en de wereld als een soort speeltuin. Zoveel te doen en te ervaren. Want na jarenlang op zoek naar de zin van het leven ben ik tot de conclusie gekomen dat de zin van het leven de zin in het leven is. Maar dat was wel voor de lockdown. Toen ik nog de wereld kon verkennen.
Als we de neiging hebben om veel zaken verder door te denken kan het zo zijn dat we steeds serieuzer zijn geworden. Dat geldt in ieder geval wel voor mij. Zeker met betrekking tot de grote verantwoordelijkheid die ik voel voor mijn kinderen en de wereld waarin zij opgroeien. Ik kan me dus goed voorstellen dat zeker nu in deze crisis het voor veel ouders lastig is om de vreugde van spelen te ervaren. Velen maken zich zorgen over werk, gezondheid en andere (wereldse) zaken. Daarnaast proberen we het thuiswerken met thuisonderwijs te combineren. Waardoor we moe en overprikkeld zijn.
En nu is het vakantie, maar kunnen we er niet op uit. We zitten binnen en het regent. Voor mij dan echt de uitdaging om toch dat gevoel van spelen vast te houden. Wat gisteren dus even niet lukte. Dus was het terug naar de basis. Wat geeft mij dat gevoel van spelen? Bijvoorbeeld spelletjes met de kinderen, smart games, moeilijke puzzeltjes om op te lossen, dansen, zingen.
En belangrijker nog, hoe kan ik in het alledaagse plezier terug brengen. Want met een energie die gericht is op actie en avontuur, ervaar ik dagelijkse activiteiten snel als saai en sleur. Dus ga ik bij kleine activiteiten mezelf weer afvragen, hoe kan ik dit leuker maken? Soort mindfulness 2.0. Met aandacht erbij zijn en er plezier uit halen. Me weer richten op grapjes maken en gek doen. Want humor verbindt en ontspant.
Hierin kunnen we natuurlijk heel veel van onze kinderen leren. Want zij zijn de ultieme leermeester wat spelen betreft. Hoe jonger ze zijn, hoe meer ze het leven spelenderwijs ervaren. En hoe jonger ze zijn, hoe steiler ook hun leercurve. Want spelen staat voor leren! Zo jammer dus eigenlijk dat we kinderen op scholen steeds minder ruimte geven om te spelen. Want hoe meer ze zouden spelen, hoe beter hun brein ook kan leren. En dat geldt ook voor ons als volwassenen.
Dus, wanneer heb jij voor het laatst echt gespeeld? En wat ga jij doen om weer meer plezier in je dag te brengen?
Ik ga zo meteen eens even met de jongens een Tiktok dansje opnemen ????
Have fun and follow the joy!
P.S. Wil je oefeningen voor meer bewustwording, meld je dan hier aan voor de gratis Bewust Ouderschap Online Course.
