pexels anger

“Holding on to anger is like drinking poison and expecting the other person to die. ”
Buddha

Vandaag was ik bij de logopedist. Als ik namelijk spanning voel dan komt er een kraak in mijn stem. Het leuke van deze vrouw is dat ze heel holistisch is opgeleid en we dus eigenlijk geen logopedie oefeningen doen maar dieper kijken. Het gaat bij mij dan ook om de angst mij uit te spreken. Uiteindelijk is je lichaam een spiegel van je emoties en een prachtige ingang om bewuster te worden.

Vervolgens kwamen we op een fase in mijn leven die heel bepalend is geweest voor mijn verdere ontwikkeling. Ik ben heel dankbaar voor het pad wat het me daarna heeft gebracht maar op de herinnering zelf zit nog veel lading. En ik dacht altijd verdriet, omdat het me steeds weer raakt als ik het met mensen over deze fase heb. En toen zei zij opeens tegen mij dat het geen verdriet is wat ik voel maar boosheid. Eerst was ik nog ontkennend, aangezien ik degene die mij destijds het advies gaf (wat startpunt was voor neerwaartse spiraal) niets meer verweet. Maar toen opeens kwam die binnen. Ik baalde er enorm van! Het was niet iemand z’n schuld, maar man wat had ik mij onmachtig gevoeld en wat baalde ik enorm dat het zo gelopen was.

Opeens vielen er weer zoveel kwartjes. Want wat we vaak doen als we ons onmachtig voelen is dit gaan overschreeuwen door bijvoorbeeld een ander de schuld te gaan geven. Wat vaak een schijngevoel van macht geeft. Of we gaan onszelf de schuld geven. Ik kwam er dan ook achter dat dit is wat ik jaren ben gaan doen. Waarmee de kracht van boosheid naar binnen keerde en enorm destructief werkte. Zouden we echter in staat zijn de boosheid te voelen zonder iemand (onszelf of een ander) de schuld te gaan geven dan komt er een enorme kracht vrij. Boosheid is namelijk een hele krachtige energie. Maar omdat we bang zijn voor deze energie hebben we niet geleerd om boosheid er gewoon te laten zijn en te voelen.

Het begint al als je een peuter bent. Er zijn vele termen om deze fase te beschrijven: terrible two, ik ben twee en ik zeg nee, etc. Als ouder vinden we het vaak erg lastig als je kind opeens zo’n krachtige eigen wil ontwikkeld en regelmatig in een enorme driftbui belandt. In deze fase is hun boosheid echter meestal nog helemaal niet op iemand gericht, ze balen gewoon ontzettend als iets niet mag. Ouders gaan echter vaak van alles doen om het op te lossen, we worden boos of juist heel lief, gaan straffen of belonen, we schamen ons voor de buitenwereld, etc. Alles om die bui maar te laten stoppen. Die peuter voelt heel goed aan wat jij bij zijn driftbui voelt. Zeker als kinderen ouder worden gaan we het als ouders meestal ook nog eens persoonlijk nemen en ontwikkelen we weerstand tegen deze buien. We geven daarmee het signaal naar onze kinderen af dat deze emotie er niet mag zijn.

Dit is ook wat wij als volwassene mee hebben gekregen. Dat boosheid er niet mag zijn. We gaan vervolgens het onderdrukken en net als met een pressure cooker pan schiet af en toe de deksel er af en worden we boos en wellicht zelfs woedend. Dit bevestigt vervolgens weer onze angst voor boosheid, want boosheid is zo’n immense kracht dat we bang worden voor de destructieve gevolgen als we de boosheid uiten. Maar de boosheid is niet het probleem, het probleem is dat we niet geleerd hebben hoe ermee om te gaan. Dus gaan we het afreageren of slaat het naar binnen toe. Gaan we geloven dat het aan die ander of onszelf ligt. Zouden we in staat zijn om volledig met de boosheid te blijven, dan komt er een enorme kracht vrij.

In mijn voorbeeld van bij de logopedist mocht ik in haar hand knijpen. En bleek dat ik enorm sterk was. Terwijl ik juist daarvoor had zitten vertellen dat ik weinig spierkracht heb en snel verzuring. Maar dat komt omdat ik al die tijd die enorme boosheid binnen heb gehouden. Wat een ruimte kwam er in mij toen ik die boosheid er na al die jaren eindelijk liet zijn. Wat een bevrijding!

Betekent dit dat we nu allemaal anger therapy moeten gaan doen en met z’n allen op een kussen moeten gaan slaan? Absoluut niet. Want de meesten van deze therapieën zijn niet gericht op boosheid over een situatie maar boosheid gericht op een persoon. En ja het is beter om dan op een kussen te slaan in plaats van op die persoon zelf maar het brengt niet die bevrijding met zich mee. Pas als de gehele schuldvraag wegvalt en je vanuit acceptatie over de situatie je boosheid de ruimte geeft wordt het lichter.

Laten we dus met z’n allen ook verantwoordelijkheid gaan nemen voor de boosheid die we collectief met ons meedragen. Er zijn zoveel situaties in het leven waar we ons onmachtig voelen, die ons overkomen. Stop dan met jezelf en een ander de schuld te geven en ga gewoon eens voelen hoe boos je wel niet bent dat dit gebeurt. Knijp eens goed in een balletje en blijf bij het gevoel. Wat een kracht! Wat een levensenergie komt er dan vrij! En wat zal je je daarna lichter en vrijer voelen. Dit wens ik iedereen toe!

Start vandaag met het verbeteren van de relatie met je kind.

Download de gratis bewust ouderschap course

You have Successfully Subscribed!