“What is love?
Love is the absence of judgment .”
– Dalai Lama
Dat is heel mooi gezegd door de Dalai Lama. Maar nog niet zo gemakkelijk gedaan. Want hoe doe je dit, ‘love without strings attached’, oftewel liefhebben zonder oordeel? We denken dat we onze kinderen onvoorwaardelijk liefhebben. De vraag is echter of onze kinderen dit ook ervaren. Want hoe vaak komt het wel niet voor dat wij toch een mening hebben over wat ze doen of niet doen, we hun gedrag proberen te controleren of onze verlangens op onze kinderen projecteren?
Begin met mindful, oftewel bewust worden, van wat je zegt en doet tegen je kinderen, en met welke intenties. En dit gaat niet alleen om kritiek maar ook om complimenten. Als wij zeggen dat we iets goed of mooi vinden, dan hebben we ook een oordeel over wat onze kinderen gedaan hebben. Belangrijk om dan bewust te zijn of je dit zegt uit enthousiasme of vanuit de behoefte dit gedrag vaker te laten plaatsvinden. Met in dat laatste geval grote kans dat zij dit wel degelijk interpreteren als dat ze alleen liefde ontvangen bij gewenst gedrag. Met als gevolg dat ze afhankelijk worden van erkenning van buitenaf. Want zoals ik in mijn blog bewust ouderschap schreef ‘the way we talk to our children becomes their inner voice’. Terwijl we uiteindelijk denk ik allemaal graag willen dat onze kinderen van zichzelf leren houden. Ongeacht hun acties en resultaten. Wat je kinderen dan beter helpt is het proces en hun inspanning beschrijven in plaats van een oordeel geven over het eindresultaat.
Maar om onvoorwaardelijk van je kind te kunnen houden zul je moeten beginnen met jezelf. Kun jij van jezelf houden ook als je bijvoorbeeld dat pak koekjes leeg eet, je auto tegen een paal aan zet, je bedrijf failliet gaat of in scheiding ligt? Ik zelf blijf dit een uitdaging vinden. Want ook ik heb die stem in mijn hoofd die daar dan van alles van vindt. Die stem die ons zoveel geweld aan doet. Het doorzien van deze gedachten, die slechts gedachten zijn, en het accepteren van de onderliggende emoties, die slechts energie in beweging is, kan je helpen je niet te identificeren met deze gedachten, gevoelens en gedragingen. In de stilte van bewust-zijn zul je ervaren dat jij de toeschouwer van deze gedachten en gevoelens bent. En dan komt er ruimte voor onvoorwaardelijke liefde. Zoals Buddha zegt: ‘if you truly loved yourself, you could never hurt another’. En is dit niet wat wij onze kinderen willen leren? Zodat de wereld er over 20 jaar een stuk liefdevoller uit ziet?
